شخصیت‌های رمان پسامدرن: جوشش اصالت وجود

در این مقاله با مقایسة دو ویژگی به ظاهر متناقض در شخصیت‌های داستان پسامدرن، سعی در ریشه‌یابی این تناقض در وضعیت اجتماعی پسامدرن شده است. شخصیت‌های داستان پسامدرن، شخصیت‌هایی شورشی‌گری و طبق اصلاحات داستان نویسی «فضول» هستند. این شخصیت‌ها بر مقدرات خود و اثر، حاکم هستند و گاه مسیر داستان را برخلاف میل نویسنده رقم می‌زنند. این امر با ویژگی دیگر این شخصیت‌ها، یعنی بی‌هویتی و یا چند هویتی بودن آنان، به ظاهر متناقض است. در این مقاله نتیجه گرفته شده که این تناقض به سبب تقابلی است که بین پسامدرنیته و پسامدرنیسم وجود دارد و شورشگری شخصیت‌های داستانی، بازتاب آرزوی انسان این عصر برای ایستادگی در برابر بی‌هویتی تحمیلی پسامدرنیته است؛ اما این ایستادگی به نحو آیرونیکی از جانب شخصیت‌هایی از جنس واژه صورت می‌گیرد و این جهان داستان و شخصیت‌های داستانی هستند که واقعیت را رقم می‌زنند، نه خود واقعیت.